Onze eigen Young Professional in beeld

Over keuzes maken, onderzoeken, lef tonen en je hart volgen

Dit keer staat een Menskracht kanjer in het zonnetje voor een Loopbaanportret. Sinds twee jaar werkt Sasja bij Menskracht en sinds kort is ze begonnen bij Yarden. Hoe komt een Maatschappelijk Werk studente bij een Loopbaanbedrijf en een Uitvaartcentrum terecht? We vertellen deze keer het verhaal van Sasja Nas.

De eerste stappen

Sinds jonge leeftijd heeft Sasja er al plezier in om mensen te helpen. Tijdens haar vmbo-t koos ze de richting zorg en welzijn om vervolgens de opleiding maatschappelijke zorg op het mbo te doen. Op de leeftijd van 20 rondde ze deze opleiding af. Maar voor werken voelde ze zich nog te jong. Ze is toen gaan zoeken naar hbo opleidingen. Iets waarvan ze zei dat ze nooit had gedacht dat te gaan doen, en wat ook niet persé van haar werd verwacht thuis. “Best eng”, zegt ze daarover, ‘dat kan ik helemaal niet’ dacht ze daarover. “Maar”, zei ze tegen zichzelf, “ik probeer het een jaartje”. Een motto wat we vaker zullen tegenkomen.

Na een zoektocht in allerlei hbo studies werd het de opleiding Maatschappelijk Werk. Vier jaar later heeft Sasja weer een mooi diploma op zak. Wat nu? Op dat moment merkt ze dat er tijdens haar opleiding maar weinig momenten zijn geweest dat er is stilgestaan bij de vraag ‘Wat wil je na je opleiding gaan doen?’ Waardoor de richting die Sasja op wilde voor haar nog niet duidelijk was. Wel begon ze alvast met solliciteren via internet. Op een gegeven moment solliciteerde ze voor een functie in een sociaal wijkteam. “Niet dat ik dacht: dat vind ik echt keigaaf. Maar meer: dat kan ik wel.” Tegelijkertijd vroeg ze zich af, maar vind ik dat wel echt leuk? Het gevolg was dat er eigenlijk niks gebeurde.

Menskracht in beeld

Wel was ze ondertussen in contact gekomen met Mariska Broekman van Menskracht, tijdens een workshop voor het houden van intakegesprekken met toekomstige eerstejaars. “We raakten aan de praat en we ontdekten een gedeelde interesse: op zoek gaan naar wat iemand kan en hoe iemand dat kan gebruiken”. Talentontwikkeling. Dat was tegelijkertijd ook het thema waarop Sasja afstudeerde. Ongeveer een half jaar na haar afstuderen begon Sasja als Young Professional mee te bouwen aan het project Young Professionals van Menskracht.

Omdat ze nog steeds wel met de vraag zat ‘Wat vind ik echt leuk?’ besloot Sasja samen met Mariska de dingen die voor het project Young Professionals waren opgezet op zichzelf te projecteren. Voor een van de oefeningen was het de bedoeling dat ze opschreef wat ze zou willen ‘proeven’ in werkland en wat haar dromen zijn. Omdat Sasja een hele brede interesse heeft werd het een enorme lijst. Na alles opgeschreven te hebben en verschillende dingen weer weggestreept te hebben bleef er iets staan wat ze zeker de moeite waard vond om te onderzoeken; de uitvaartbranche.

Wat interesseerde je zo aan deze branche?

Ze zegt: “Het had vroeger mijn interesse vooral omdat het zo’n niet besproken onderwerp is. ‘Je moet het maar niet over de dood hebben want dat is eng, of spannend, of altijd verdrietig’, was het idee dat ik om me heen zag.” Terwijl medeklasgenoten het maar eng vonden, ging Sasja bijvoorbeeld voor een opdracht van school bij Monuta langs om er een rondleiding te krijgen. Ik heb het nooit echt eng gevonden. Mensen zeggen ook vaak: dat moet je maar kunnen. En dan denk ik: blijkbaar kan ik dat dan.” Wat spreekt haar nu zo aan in het werk binnen de uitvaartbranche? “Je kunt maar één keer afscheid nemen, dus dan is het aan jou de taak om dat zo goed mogelijk met deze mensen te regelen. Dat ik onderdeel mag zijn van zo’n kwetsbaar moment in iemands leven, vind ik heel erg mooi. En omdat ik van mezelf vrij rustig ben merk ik dat het simpele als er ‘gewoon’ zijn en mensen in hun emoties de ruimte geef die ze nodig hebben al genoeg is. Dat is voor die mensen blijkbaar waardevol en dan zijn ze dankbaar dat ik er ben. Dat vind ik mooi en dankbaar werk.”

Op onderzoek uit

Sasja ging op onderzoek uit. Niet persé om een baan te vinden maar wel om een completer beeld te krijgen van de uitvaartbranche. Mariska bracht haar in contact met iemand die ook een carrièreswitch naar de uitvaartbranche had gemaakt. En via, via kwam ze met nog een aantal anderen ook in contact. Ze zegt daarover: “Dat is grappig want als je er veel over praat dan kennen mensen ineens jan en alleman die ook bij een crematorium of een uitvaartcentrum werken”. Tijdens deze zoektocht zag ze een vacature voorbij komen voor een horecamedewerker in een uitvaartcentrum in haar woonplaats. Per toeval zag ze dat een kennis van haar op zijn LinkedIn had geplaatst als manager bij dat uitvaartcentrum te gaan werken. Ook hem benaderde Sasja en legde alle vragen voor die ze had. Ze werd uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek.

Welke belemmeringen heb je overwonnen?

De uitvaartbranche is toch wel iets anders dan Maatschappelijk Werk. Zelf zegt ze hierover: “Dan heb je 8 jaar gestudeerd en ga je uiteindelijk iets doen waar je eigenlijk niks van af weet. Dat is best eng, maar ook heel leuk want alles wat je leert is nieuw.” Toch ziet ze haar opleiding niet als ‘verspilde moeite’. Ze zegt: “Als maatschappelijk werker heb ik ook vaardigheden geleerd voor dit beroep: de manier waarop je met mensen omgaat, en met hun emoties van verdriet tot woede. Je kunt een beetje inschatten hoe mensen reageren en ik weet hoe ik daar weer op kan reageren”. Tijdens het onderzoek merkte Sasja ook dat ze zich soms afvroeg of ze niet te jong was voor deze branche, of ze niet eerst meer levenservaring moest opdoen. Daardoor vroeg ze zich af of het wel nut had om te solliciteren. Toen één van degenen met wie ze contact had zei: “ik heb nog nooit iemand van jouw leeftijd gezien”, was dat, samen met het feit dat de sollicitanten voornamelijk personen waren die Sasja’s ouders of grootouders hadden kunnen zijn, een bevestiging van Sasja’s aanname.

Wat hielp haar om niet af te haken?

Opnieuw haar motto:’’ ik wil op z’n minst alles geprobeerd hebben’’. De sollicitatie verliep heel goed en het bleek dat ze juist op zoek waren naar verjonging van het team. Nu werkt Sasja al 4 maanden in het uitvaartcentrum.

Hoe combineer je het werk bij Menskracht, Yarden en je dans?

Al sinds haar 12e is dans een rode draad door Sasja’s leven geweest. In eerste instantie gewoon erbij. Maar sinds ze danst met haar huidige danspartner zijn de doelen serieuzer geworden. Na haar opleiding besloot Sasja dat dansen sowieso in haar leven moest blijven.

Waar zou je naartoe willen?

Wanneer ik Sasja nu de vraag stel wat ze zou willen, heeft ze dat heel goed voor ogen. Bij Menskracht hoopt ze nog iets meer inhoudelijk met het project Young Professionals aan de slag te kunnen gaan. Wat betreft het werk in de uitvaartbranche lijkt uitvaartverzorger haar heel mooi werk. Maar dat vraagt een flexibiliteit die Sasja op dit moment niet zou kunnen combineren met de andere dingen in haar leven. In het crematorium in Beuningen zijn naast de horeca nog veel andere taken te doen. Daarom heeft ze zich nu ten doel gesteld om elke taak te leren uitvoeren, van rouwbezoek tot de verzorging van overledenen, tot het ondersteunen van een dienst in de aula. Maar ook de rol van floormanager spreekt Sasja wel aan. Daarnaast is Sasja op het gebied van dansen druk bezig met haar bucketlist. Zelfs zo druk dat ze bijna alles wat ze ooit wilde bereiken in de dans al heeft gedaan of op de planning heeft staan. Misschien een volgende professionelere stap? Dat zou mooi zijn, maar ook wel spannend. Wat als dat succesvol wordt?!

Wat heb je geleerd en welke tip wil je anderen geven?

“Eén heel duidelijk ding dat ik geleerd heb is om te vertrouwen op mijn onderbuikgevoel; als het goed voelt dan zal het iets betekenen. Ik ben goed in beren op de weg zien dus ik had makkelijk kunnen denken: van de uitvaartbranche wist ik niet veel af, dus dat is niks voor mij”. Dus opnieuw terug naar haar motto: ‘ik ga het proberen, want dan heb ik er in ieder geval alles aan gedaan’. En welke tip zou je voor iemand anders hebben? “Blijf zoeken naar wat zou je eigenlijk willen. Schrijf het eens op papier, want dan wordt het concreter. Ga vanuit daar op onderzoek uit. Er is zoveel mogelijk, vaak meer dan je denkt. En blijf erover praten. Ik kende niemand in de uitvaartbranche en ineens kende ik heel veel mensen.”