Nieuwe vormen in en met teams

,

Mariska neemt jullie mee in de teamcoaching waar zij mee werkt, uitprobeert en ervaart.

Hoe fijn is het om nieuwe vormen te mogen uitproberen? Vormen die weer lucht geven?
De komende weken nemen we jullie in deze blog mee in onze praktijk. Nieuwe vormen die we uittesten met teams. 

In onze maatschappij vullen we nog steeds veel van onze tijd met praten. Praten om te informeren, praten om te creëren, praten om te verbinden, uit te leggen, begrip te krijgen etc. Lang leve de taligen! Zij die durven te praten en hun stem durven laten klinken. Maar… levert dit wel het gewenste resultaat op? Kom je met praten er altijd uit? Of draai je in rondjes?

En als je geen prater bent? Als dat niet direct jouw stijl is om je te uiten, hoe dan? Een gemiste kans voor diegene zelf, maar ook voor het team die een stem niet hoort? Of, een gemiste kans omdat we de variatie aan werkvormen en een andere omgeving niet inzetten? Als je liever 1 op 1 praat en niet in een heel team, hoe weet de rest dan wat jij graag wilt en kan? Of als je met elkaar in hardnekkige patronen blijft hangen waardoor vooruitgang stagneert?

Het begint met de wens het anders te mogen doen. En dan het vervolgens DURVEN te doen. Bij mij kwam de wens op niet altijd tussen de gebouwen te moeten werken. In ruimtes waar je net niet lekker kan bewegen, maar  die wel functioneel zijn. Of een keurige ruimte in een stijve hotel zaal waarbij mijn energie al snel weglekte.

Bij Menskracht zijn we wat dat betreft een reizend gezelschap. Met onze harde kern van Menskracht ontmoeten we elkaar het liefst buiten. Dan zitten we in Deventer, dan in achter Nijmegen, dan weer in Zwolle. We combineren met het nuttige met het aangename en doen het werkoverleg wandelend. Soms in het bos, soms langs de Waal, de IJssel…. We ademen lucht in. Vertragen, verbinden…

 

Het voelt meer als uitje dan als werk. Daar zijn we blij om. Het kan ook binnen onze organisatie. Is dat luxe? Best wel. Maar ook een keuze die we maken. Om soms niet efficiënt te zijn maar de tijd te hebben, waardoor we juist wel weer efficiënt zijn. De natuur is zo’n andere vorm die je steeds vaker ziet, omdat je meer zintuigen gebruikt. De natuur dient als metafoor, als spiegel en daardoor krijgen we weer ruimte in ons hoofd, associëren we vrij en komen we met andere verbindingen en ideeën terug. Hierdoor worden de beste ideeen en producten geboren. Dit doe ik ook in samenwerking met Vinca in Olst. Waar de tuin een rol speelt in systemisch werk.


Uiteraard testen we dit dan eerst zelf uit. Door zelf een vraagstuk in te brengen of samen op pad te gaan met een aantal uit ons Menskracht team en waar we op tour beurt onze expertise met elkaar delen.

Mariska in samenwerking met Sasja

 

 

/door

Sandra draagt het stokje over aan…

Hoe het ooit begon…

Vijf jaar geleden startte Sandra, als net afgestudeerde toegepaste psycholoog, als Office Manager bij Menskracht. Daarvoor deed Sandra bij Menskracht al een afstudeeronderzoek. Mariska merkte dat ze door de drukte steeds minder tijd had voor de administratie. Het was tijd om het uit te besteden en ze zag de talenten die Sandra had. Ze wist al veel over het bedrijf Menskracht, er was een goede klik, vanuit haar opleiding had ze goede gespreksvoering geleerd en Sandra kon door haar hoge C (vanuit DISC Consciëntieus) nauwkeurig en gestructureerd werken. Sindsdien hebben Mariska en Sandra samen enorm veel opgezet! En heilig is toch wel geworden ‘Het Handboek’. Letterlijke alle informatie staat daarin mocht iemand ooit Sandra moeten vervangen. Dat kwam dan nu erg goed van pas!

Waarom nu deze switch naar een nieuwe Office Manager?

Omdat Sandra een switch heeft gemaakt in haar werk. Ze is binnen het Regionaal Mobiliteitsteam gaan werken als loopbaancoach en doet ook steeds vaker een module als Talent in Kaart. Dit alles was niet meer te combineren met het werk als Office Manager. Het werd tijd om het stokje over te dragen. En donderdag 30 maart was het dan zover. Sandra en Mariska gingen voor het eerst samen met Mirthe aan de slag. Maar werk je bij Menskracht dan wordt er veel aandacht besteed aan een warm welkom! Leuk om daar een stukje over te schrijven dus interviewde ik Sandra en Mirthe.

Meet Mirthe
Mirthe Grobbée, 23 jaar en aan het afstuderen aan de opleiding Toegepaste Psychologie op Saxion Hogeschool. Hierin heeft ze de hoofdstroom Gezondheidspsychologie gedaan. Ze zegt hier grappig genoeg over: “Ik heb daar in het begin voor gekozen omdat ik niet in die hele arbeidsmarkt wil, maar daar ben ik nu wel op teruggekomen”. Als minor heeft zij Prestatie Psychologie gedaan. Dit vond ze interessant omdat ze er zo achter kwam hoe mensen het meest uit zichzelf kunnen halen, door te focussen op wat ze wél kunnen. En niet afhaken op iets wat ze niet kunnen en daarmee denken; ik ben niet goed genoeg. In haar stage heeft ze het voortgezet onderwijs ervaren en leerlingen gecoacht als het ging over plannen, gepest worden, problemen thuis. Eigenlijk heel breed en met alles konden ze bij Mirthe terecht. Op dit moment is zij nog met haar afstudeerproject bezig op Landsteden MBO die gaat over studiestress. Dat is ze deeltijd gaan doen omdat ze ook alvast een stapje wilde maken naar het vakgebied waar zij straks aan de slag mag gaan. En hoe ’toevallig’ was het dat zij juist de vacature van Menskracht in haar mailbox voorbij zag komen…
Waarom Mirthe onze vacature zo aansprak?
De informele werkwijze, flexibiliteit in werktijden en intake gesprekken mogen gaan doen zodat ze al haar kennis en kunde kan gaan toepassen in de praktijk.
Haar droombaan: Een zorgboederij voor jongvolwassen opzetten. In combinatie met paardencoaching, want Mirthe is een echt paardenmeisje!

Mijn eerste vraag aan Sandra was: Hoe is het voor jou om het stokje over te dragen?
“Hmm, dat was toch wel een momentje van reflecteren. Zo van; oja, vijf jaar geleden hadden we eigenlijk nog helemaal geen office en nu vijf jaar laten staan we ineens hier. Er is een heel handboek met hoe wij de dingen aanpakken. Maar ook het besef dat we als Menskracht zoveel groter zijn geworden dan het destijds was en dat is leuk om te zien! Maar heel eerlijk merk ik de laatste tijd ook wel dat ik eraan toe ben. Er was gewoon een hele drukke periode waarin ik inhoudelijk en administratief werk moest gaan combineren. En toen merkte ik pas dat de administratie meer van mijn tijd opslokte en dat wil ik niet meer.

Het is tijd voor meer inhoudelijk werk en dus ook tijd om stokje door te geven

Ik heb daar ook echt wel even over nagedacht over hoe vind ik dat dan verder? Ik heb gewoon heel veel vertrouwen in Mirthe, dus ik denk dat dat heel erg goed gaat komen. Maar als ik het straks dan ineens het werk niet meer hoef te doen besef ik mij ineens dat ik niet meer “onmisbaar” ben en iemand anders “mijn werk” gaat overnemen. En dat is niet erg want ik wil graag dat inhoudelijke werk doen, maar ik verlaat daarmee wel een beetje zekerheid voor mijn gevoel. Vooral het werk wat ik deed was er altijd, maar mijn inhoudelijke werk is meer projectmatig en net wanneer iemand zich aanmeldt. Daarom blijf ik ook nog wel wat financiële administratie doen, dat geeft me dan toch wat rust.”

Wat maakt dan toch dat je die stap hebt gezet?
“Ik haal gewoon veel meer energie uit de gesprekken die ik met de mensen voer, daar kan ik zo blij van worden! En dat heb ik dan weer niet met de administratie. Het is fijn dat alles in orde is, daar word ik dan ook wel blij van maar niet zó blij. Het doet me goed om mensen verder helpen.”

Mijn conclusie; het stokje overdragen is helemaal oke, want gesprekken voeren met kandidaten is ook heel fijn. Maar hier zoek je de onzekerheid wel een beetje op, maar dat is het zeker wel waard.
Sandra zegt hierover: “Nou, ik heb een hele hoge S in mijn DISC profiel en die is heel erg van de zekerheid, maar ik vind het toch wel heel erg leuk!” Een stoere stap en mooi passend in het thema lef 😉

Hoe het ook gaat bij Menskracht is dat er soms wat gezelligheid tussendoor komt. Biedt Mariska ons nog iets lekkers te eten aan… Of zal ze het dan toch meenemen? Want ze wil geen rommel achterlaten… Waarop Sandra zegt; ‘Neem maar mee voor de jongens’. Welke DISC letters we hier allemaal tussendoor zien schieten mag je zelf uitvogelen;)

Toch nog eventjes terug naar Mirthe…
Hoe is jouw eerste werkdag bevallen?
Je merkt wel heel erg dat het een soort van ‘kindje’ van Sandra is, de administratie. En dat is ook wel heel fijn want nu heb ik heel veel profijt van het handboek. En in mij DISC profiel zit ook een hoge S, dus ik houd ook wel van stabiliteit en zekerheid. Zo wordt het werk ook wel overgedragen dus dat gaat wel goed komen!

Je doet het met z’n allen en dat vind ik ook wel erg fijn

Waarvoor kan je terecht bij Mirthe?
Mirthe zal aan de slag gaan op het kantoor aan de Bloemendalstraat op de donderdagen en verder werkt ze thuis. Ze neemt contact met je op als je je hebt aangemeld voor een module, je kunt voor alle vragen bij haar terecht en ze zorgt ervoor dat jij een goed georganiseerde dag(deel) loopbaancoaching hebt.

/door

Loopbaanportret Rian; Sta Blij

Eind 2021 sprak ik Rian in de dansschool waar wij allebei rondliepen. Ze vertelde dat ze graag haar loopbaan in een verzorgingshuis onder de loep wilde leggen. Want zoals het nu ging, dat was het toch niet helemaal meer. Door de module Talent in Kaart heeft Rian meer inzicht gekregen en enorm mooie en stoere stappen gezet. Stappen die ook echt weer in het thema lef passen! Al staat in Rian haar DISC profiel zekerheid ook wel bovenaan het lijstje. Hoe heeft zij het aangepakt? Ze deelt hier haar verhaal.

Wat was je loopbaanvraag:
Mijn vraag was “ Wat kan ik nog gaan doen wat ik leuk vind buiten de zorg?”

Wat maakte dat je coaching inzette?
Jaren lang voor de grap gezegd dat ik wat anders wilde, maar wat? De tijd was er nog niet rijp voor. Kinderen zaten nog op school, mijn man wisselde van baan. Ouders die steeds meer om zorg vroegen. Pas na de zomervakantie kon ik echt geen energie meer vinden om terug te gaan naar mijn werk.
In die tijd hoorde ik wat Sasja als werk had. Sasja kende ik al dus dat voelde al vertrouwd aan, daardoor was het voor mij makkelijker om hulp te vragen. We zijn samen gaan puzzelen en ik kwam erachter dat het hoog tijd werd om van baan te veranderen. Ik was duidelijk niet meer op de juiste plaats. Er was geen uitdaging meer, had wat irritaties naar mijn collega’s om kleine dingen waar ik mij niet druk om kon maken en zij wel.

Wat was je eerste stap?
Mijn eerste stap, toen duidelijk werd dat ik meer wilde weten over pedicure, heb ik in mijn netwerk een medisch pedicure gebeld om te vragen of ik op bezoek mocht komen voor vragen over het vak. Dat interview duurde uiteindelijk twee uur, zo enthousiast waren we beide! Ik kwam zelf tot het besef dat ik de stap moest zetten naar een nieuw begin en dat was erg spannend.

Na 35 jaar bij dezelfde werkgever iets anders willen gaan doen, dat doe je niet zomaar.

Als ik verandering wilde en voor balans in gezondheid en werk wilde moest ik zelf actie ondernemen. Na het gesprek met een medisch pedicure heb ik meteen de opleiding gebeld die zij aanraadde. Daar werd ik uitgenodigd voor een gesprek en kreeg ik een rondleiding. Na twee weken bedenktijd heb ik de knoop door gehakt en ben ik de opleiding tot pedicure gaan doen. Het was een spannende stap, maar hier heb ik nooit spijt van gehad. Het enige wat ik nog wel eens denk: “Had ik die stap maar eerder gezet”. Het is hard werken om terug in de schoolbanken te gaan en daarnaast ook nog mijn huidige baan. Ik kan het niet alleen, maar het lukt echt en dat ligt aan de steun die ik ervaar. Heel mijn gezin heeft mij gesteund in raad en daad en een hart onder de riem gestoken als het even moeilijk ging.

Hoe ziet jouw loopbaan er nu uit?
Mijn toekomst is dat ik medisch pedicure word in de instelling waar ik nu werk en er buiten. Ik zie veel werk en zo kan ik mijn collega’s op een andere manier helpen. Omdat ik ambulant ga werken hoeven ze de cliënten niet weg te brengen of op te halen naar een salon. Zo ontzorg ik ook de familie en mantelzorger. Daarnaast ben ik voor de cliënten en familie een vertrouwd gezicht binnen de instelling.

Ik kreeg de eer Rian haar eerste visitekaartje te mogen ontvangen! www.stablij.nl is een feit.
Wat is je droom voor de toekomst?
Mijn toekomst zie ik als medisch pedicure ambulant maar ook een eigen salon aan huis. Ik ga door met leren zoals beenmassage en gellak nagels zetten. Mijn huidige baan langzaam afbouwen tot dat ik een goede klanten kring heb. Het lijkt mij heerlijk als zelfstandig ondernemer zelf mijn agenda te vullen zonder rekening te houden met collega’s.
Het komt niet aanwaaien je moet er heel wat voor over hebben en zelf de stap durven te zetten. Dan pas komt er verandering in je leven.

Welke tips geef je mensen die ook stappen willen zetten maar zekerheid ook belangrijk vinden?
Mijn tip: Je bent nooit te oud om te leren én om van baan te veranderen. Ga je dromen waarmaken, wacht niet te lang, gewoon doen! Praat erover met mensen die je vertrouwt, zodat je zekerder wordt over de stap die je wil gaan zetten. Ik ben gelukkig Sasja op mijn pad tegengekomen en samen heb ik deze stap met trots genomen.

/door

Lentekriebels

,

21 maart begon de lente. Daar waar de zon de evenaar passeert, de dagen langer worden en er meer licht aanwezig is dan donker. Als ik dan de laatste dagen naar buiten keek was het toch even een ander beeld. Regen, wolken en wind is niet echt mijn beeld van de lente… Tot slot gaat dan ook nog de klok een uur vooruit aankomend weekend waardoor het echt even aanpassen geslagen is.

Energetisch doet de lente veel met ons en ons lichaam. Heb je de opruimwoede al gehad, ineens hele goede ideeën? Of misschien wil je heel graag naar buiten terwijl je normaal gesproken eerder een huismus bent? Ze heten niet voor niks de lentekriebels 😉 Een nieuw seizoen betekent nieuwe kansen, waar ideeën tot uitvoering kunnen komen.

Wanneer er veranderingen plaats vinden, of je er nu invloed op hebt of niet, vraagt dat om aanpassingen. En iedereen gaat anders om met veranderingen. Zo verandert de een makkelijk mee en heeft de andere er meer last van. In beide gevallen is het belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Sta je voor zo’n verandering dan zijn de volgende dingen belangrijk:

– Stop het gevoel niet weg: Je brein kent het woordje ‘niet’ niet. Als jij tegen jezelf zegt: “dit nare gevoel wil ik niet voelen” en je haalt het woord ‘niet’ weg, wat houd je dan over? Juist dan krijgt dat nare gevoel ineens de volle aandacht! Het gevoel wilt gezien, gehoord en letterlijk gevoeld worden. Ga je er tegen strijden dan zal de weestand alleen maar erger worden. Accepteer daarom dat dit gevoel er nu eenmaal is en oordeel hier niet over
– Wees mild voor jezelf: Je hoeft niet alles in één keer goed te doen en je mag echt even last hebben van de verandering. Geef het tijd
– Ontlaad voordat je gaat opladen: Wanneer je stress ervaart rondom veranderingen (of andere facetten in het leven) dan is het belangrijk om goed te ontladen en opladen. Ontladen is dan ook de stress/energie kwijtraken. Dit kan zijn door eens flink uit je dak te gaan en te dansen, of stevig door te wandelen in de natuur, harde muziek te luisteren of een work out te doen. Oftewel alles wat je hartslag omhoog doet laten gaan. Wanneer je deze energie kwijt bent, is je stress niveau lager en dan kan je pas opladen. Opladen staat dan ook voor energie opdoen. Dit kan door te mediteren, een relaxte wandeling maken in de natuur, te slapen of lekker te lummelen. Wanneer het ontladen en opladen in balans is zal je gezonder om kunnen gaan met stressvolle situaties.

En soms, soms kom je er zelf gewoon even niet uit en is de optie ‘hulp vragen’ ook nog altijd daar. Samen met een coach waarmee jij een klik hebt maak je ook altijd mooie stappen naar een gezonde (werk)omgeving voor jou.

Later in de blogreeks deel ik graag wat meer over mijn werk als Fitcoach. Waarin ik je meeneem in het stukje mentale en fysieke gezondheid en waarom ook dat zorgt voor duurzaam aan het werk kunnen blijven.

/door

Teamdag Menskracht en RMT; Leren van elkaar

Vrijdag 10 maart

Het team FNV Trajectadviseurs stonden om 09.30 uur paraat in Zwolle voor een teamdag over duurzaam werken en leren van elkaar.
We merken dat het steeds drukker wordt in de arbeidsmarktregio’s en dat we als Trajectadviseur goed onze grenzen moeten bewaken. Je kunt je vast voorstellen dat we het liefst iedereen die zich aanmeldt zo snel mogelijk willen helpen. Maar er zitten maar een beperkt aantal uren in de dag, die we dan wel goed willen besteden. We hebben genoeg blogs op onze website staan die gaan over de Ratrace, burn out, even stilstaan en noem maar op. Allemaal om gezond je werk te kunnen blijven doen. Ze zeggen wel een practice what you preach, dus daarom deze dag voor ons als coaches om bewust stil te staan bij onze duurzame inzetbaarheid en natuurlijk om te leren van elkaar.
Want jeetje, wat een goudmijntje is het Regionaal Mobiliteitsteam toch eigenlijk! Iedere coach met zijn eigen kennis, kunnen en tools…

In de gezamenlijke ruimte van de Bloemendalstraat, waar het kantoor van Mariska zit, hebben we een leuke dag georganiseerd. Mariska, Karin, Anne Marie en Sasja hebben een programma samengesteld met thema’s zoals ontladen en opladen, Maps Tell, tools uitwisselen en kwaliteiten onderzoeken bij elkaar. Een lekkere lunch in de middag zorgde niet alleen voor wat gezonds te eten, maar ook voor een frisse neus. Zo waren alle elementen die we nodig hadden om vol energie naar huis te gaan aanwezig!

We startte de dag met een Tabatha, want voor velen van ons was het een flinke rit (inclusief file) en konden we wel wat energie gebruiken, om vervolgens met wat stoelyoga weer tot rust te komen. De dag kon van start!
Hoe gaaf dat Anne Marie een enorm wereldkaart genaamd “de wereld van verschil” mee nam om te ervaren in welk werelddeel ons voorkeursgedrag ligt. In een vorige blog lees je meer over onze ervaring met deze wereldkaart, deze lees je hier. Maar toch was het weer een leuk ander perspectief wat onze collega hier uitlegde. Wie weet geven we het nog vervolg…

 

 

 

 

 

 

 

 

Na een lekkere en gezellige lunch hebben we gekeken naar onze eigen duurzame inzetbaarheid.

We zijn aan de slag gegaan met de volgende vraag: hoe zorg je goed voor jezelf? Een vraag die ogenschijnlijk makkelijk te beantwoorden valt, maar om dat dan binnen de categorie ontladen en opladen te plaatsen was zo makkelijk nog niet. Wandelen, is dat nu opladen of ontladen? Het ligt er maar net aan. Wandel je minimaal een halfuur stevig door waardoor je hartslag omhoog gaat, dan is het ontladen. Ga je heel mindfull wandelen, op het gemak, bewust van omgeving, helemaal in het moment, dan is het opladen. Het verschil tussen ontladen en opladen bleek toch lastiger dan gedacht, maar uiteindelijk zijn we eruit gekomen: We zullen eerst moeten ontladen voordat we kunnen opladen. En tja, dat ontladen schiet er soms bij in en is daarom niet in balans…. Een puntje om thuis mee aan de slag te gaan dus!

We hebben ook even stilgestaan bij voeding. Daar zijn misschien wel 100 verschillende visies op en daarom hebben we even stilgestaan bij de basis. Waar haal je energie uit, wat zijn gezonde keuze, uit welke macronutriënten bestaan deze en is verse jus orange eigenlijk wel zo gezond voor je?

Tot slot hebben we gekeken naar tools. Coaching tools die onze collega’s gebruiken, gedeeld die wijzelf gebruiken en zo onze rugzak te vullen met ideeën voor alle kandidaten die wij mogen coachen naar een duurzame baan. Sta jij met jouw team wel eens stil bij duurzaam werk, informatie uitwisselen, een interactieve dag waar je veel energie uithaalt? Een echte aanrader of je je wilt verrijken met de pareltjes binnen het team!

/door

Lef en kwetsbaarheid

Afgelopen maandag waren we bij samenwerkingspartner Maya Koers in Gendt om ons inzichten te geven over het team Menskracht.
We hadden een Jane test gedaan die ging over talenten, de blinde vlek en het talent waarmee je dit compenseert. Dit hebben we gekoppeld de dingen die goed lopen en de dingen die misschien anders of beter hadden gekund binnen ons team.

Ook hier kwam het thema lef eigenlijk weer in terug. We hebben het vaker gehad over hoe de kandidaten lef tonen. Maar hoe zit dat eigenlijk in ons teams? Ik kom eigenlijk tot de conclusie dat lef tonen ook een stukje kwetsbaarheid in zich heeft. En dat een veilige omgeving heel veel invloed heeft op het tonen van lef. Want het is natuurlijk leuk om het te hebben over dat wat je goed kan binnen een team en hoe je dat kunt gaan inzetten. Maar eigenlijk is het heel “naakt” om te zeggen dat je ergens niet zoveel talent voor hebt wat misschien wel gewenst is binnen het team.

Bij Menskracht staat deze veilige sfeer hoog in het vaandel en is bijna vanzelfsprekend. We vinden dit niet alleen belangrijk in onze coaching maar ook zeker in het team. En omdat we binnenkort een nieuw teamlid mogen toevoegen binnen Menskracht (wordt vervolgd!), zetten het ons aan het denken. Wat maakt Menskracht nou een veilige basis, voor zowel de coaching als het team? Want we zien toch echt dat onze kandidaten stappen zetten, maar wij als team ook heel open spreken met elkaar.

We hebben dan ook nooit zomaar een saai overleg. Hoe vaak heb nu overleg tussen de koeien?

Het zijn de kernwaardes die er toe doen. Die maken (of breken) dat jij lef toont. Als ik denk aan Menskracht dan denk ik aan gelijkwaardigheid, openheid, samenwerken, jezelf mogen zijn. En niet zomaar jezelf mogen zijn, maar jezelf mogen zijn inclusief je sterke en minder sterke kanten. Waarbij de volgende stap is: “Waar kunnen wij elkaar aanvullen?” Want waarom zou je je alleen maar focussen op wat we niet goed kunnen. Stel dat je dat wat je goed kan uit nut, een super power van maakt. Heb je je zwakkere punten dan nog heel hard nodig?

Als team heb je hier soms hulp bij nodig, want het is nogal een mindswitch. Kijk eens bij het kopje Teamkracht om te zien wat Menskracht daarin voor jou en jouw team kan betekenen. Want een team wat lef toont, kwetsbaar opstelt en een veilige basis is klinkt toch ideaal?

/door

Waar haal je (het) lef vandaan?

In de vorige blog lazen we over de belemmerende overtuigingen. Deze weerhouden ons ervan te doen wat wel heel graag willen. Je geeft jezelf hiermee redenen om het niet te doen. Kort samengevat ben jijzelf degene die zo af en toe dwars ligt.

De grote vraag blijft dan ook: “Waar halen we lef wél vandaan?”. Ik denk dat het tijd is om te spelen!
Ons werk nemen we (vaak) erg serieus, we moeten ons professioneel gedragen en voldoen aan allerlei regels en verwachtingen. Maar wat nu als we werk kunnen zien als spelen? Zouden we er dan niet veel meer van genieten?
De opvatting die we hebben is werken moet, vrije tijd niet. Dingen die we moeten hebben we vaak al weerstand en als ik denk aan vrije tijd dan word ik daar instant blij van!

Vrijheid zoeken binnen beperkingen

Is het dan misschien de uitdaging om je werk in te vullen met het gevoel van vrije tijd? Ervan genieten, qualitytime, me time? Je hebt namelijk altijd een keuze, ook bij de niet zo leuke taken. Ik geef je wat voorbeelden. Wanneer ik de administratie doe dan doe ik dat omdat ik graag geld verdien om de dingen te kunnen betalen die belangrijk voor me zijn. Schrijf ik een verslag omdat ik het fijn vind om het resultaat helder te krijgen. En beantwoord ik de mails om een goede relatie te blijven houden.

Door het vanuit een ander perspectief te bekijken ziet de werkelijkheid er soms anders uit.

Wil je heel graag iets maar durf je nog niet. Vraag je dan af hoe jij jouw tijd wilt besteden en hoe je het al spelende wijs toch stapjes kunt zetten. Waarom zou je dat waar je bang voor bent toch voor het goede doel doen?

We hebben onze tijd nu eenmaal maar één keer te besteden. Dus doe jezelf een plezier en kies bewust hoe jij jouw tijd wilt invullen. Enjoy!

/door

Wat houdt ons tegen om LEF te tonen?

Vandaag wil ik eens onderzoeken hoe het zit met belemmerende overtuigingen. Maar vooral waarom deze er ons van weerhouden onze dromen na te jagen. Wat is het nut ervan? En wat kan je doen om dit te doorbreken?

Eens kijken wat er allemaal aan belemmerende overtuiging te bedenken valt:
Ik kan het niet                                               Alles moet leuk of makkelijk zijn
Ik ben niet…                                                 Ik kan niet kiezen
Ik ben te veel                                                Ik durf geen verplichten aan te gaan
Ik zou toch eens … moeten                          Ik wil geen hulp vragen
Dat lijkt mij nooit                                           Ik moet alles onder controle houden
Ik heb altijd pech                                          Ik wil niet afhankelijk zijn
Ik durf geen risico’s te lopen                        Ik mag niet kalm aan doen
Ik mag er geen geld aan verdienen             Ik moet mijzelf bewijzen
Ik mag mijn gevoelens niet tonen                Ik moet altijd sterk zijn
Ik ben nu eenmaal zo                                  Ik weet niet hoe ik het moet aanpakken
Ik mag geen fouten maken                         Wat zullen anderen wel niet van me denken?
Wanneer je een of meerdere van deze belemmerende overtuigingen kunt aanvinken hierboven betekent dat eigenlijk: Ik kan mijn volledige potentieel niet inzetten.

Als we het dan gaan kijken naar de de kracht van de gedachten, zijn we vaak geneigd onze gedachtes als waarheid aan te nemen. En dat is eigenlijk helemaal niet zo gek. Want ons brein probeert constant alles te begrijpen en te analyseren, dat is nu eenmaal ons overlevingsmechanisme. Wanneer we hier bewust van zijn dan kunnen we wat afstand doen van al deze gedachten. Het probleem zit het alleen niet in de gedachte zelf, maar eerder in de identificatie, de missvatting die ‘denkt’ dat we zijn wat we denken. Nu je weet dat jouw brein altijd aanstaat, heb je twee keuzes:

  1. Je gelooft alles wat je denkt, wat hoe dan ook jouw belemmerende overtuiging zal bevestigen
  2. Je ervaart de gedachte en accepteert dat ze er zijn en kiest met welke gedachte je wel of niet iets doet

Bijvoorbeeld:
Mijn werkgever vindt mij vast niet goed genoeg -> Focust op dat wat verkeerd gaat en zegt dan: “zie wel!” ->  Houdt er een negatief gevoel aan over
Mijn werkgever vindt mij vast niet goed genoeg  ->  Vraagt zicht af: “hmm hoe wil ik mij wél voelen?”  -> Ik kies ervoor om mij mijn best te doen en mijn gevoel hierover zelf te bepalen.
Wist je trouwens dat het woord ‘niet’ niet eens geregistreerd wordt in jouw brein. Dit woord kennen wij alleen in taal. Een mooi voorbeeld hiervan is: Denk niet aan een roze olifant. En… taadaaa daar is de roze olifant in jouw gedachte, niet waar?

Wanneer je jouw volledige potentieel wilt inzetten dan is het goed jouw belemmerende overtuigingen eens te bekijken en om te denken.
Aan de hand van coaching kom je tot kleine stapjes richting jouw doel. We zijn namelijk niet bang om te falen, maar vooral om iets te verliezen. Ben Tiggelaar zegt hierover:

Het begint met Dromen, daarna met Durven om het daarna te gaan Doen; maar uiteindelijk begint het met vallen en opstaan en eindigt het met doorzetten

/door

LEF; Lekker Even Falen

Hoe voel jij je bij het lezen van deze titel?
Paniek, blijdschap, angst, schaamte, optimistisch?
Over het algemeen willen we vooral niet falen.

Al is onze maatschappij daar wel op ingericht. We koppelen falen aan iets verkeerd doen. Oftewel we koppelen het aan een taak.
En soms is de angst om te falen zo slecht nog niet, het behoedt  je ook tegen de taken waar je niet tegenop gewassen bent. Het is dan een soort van natuurlijk waarschuwingssignaal, maar wel gericht op de taak en voor korte duur.
Maar de hoeveelheid angst waar wij hierbij mee te maken krijgen en vooral de langdurigheid, is erg ongezond voor ons! En het liefst willen we dan ook zo snel als mogelijk van dit rotgevoel af. Ironisch genoeg maakt het dat dan juist erger!
Maar wat als we nu falen en lef tonen als gelijken zien; Allebei even goed, de een doet niet onder aan de ander. Wat is er dan allemaal mogelijk?

In een overleg in een lunchroom in Deventer vroeg Mariska aan mij; “Hoe zit dat dan bij jou? Want iemand met een hoge C en S die zijn juist van de zekerheid en gaan risico’s uit de weg. Waarom heb jij stappen gezet en ben je voor jezelf begonnen? Daar is ook lef voor nodig geweest.”
Pfoe, daar moest ik dus even goed over nadenken…

Want het klopt; Ik houd niet van plotselinge veranderingen, risico’s en onnodige/oppervlakkige dingen. Ik kan ook ontzettend zwart wit denken en geweldig goed beren op de weg zetten. Maar wat ik ook goed kan is analyseren, plannen maken, alles in kaart brengen (dus ook de risico’s) en wat ik de laatste jaren meer ben gaan vertrouwen is mijn gevoel.  Ik blijf er net zolang over dubben, denken, voelen en erover praten totdat ik geen reden meer vind waarom ik iets niet zou doen. En tja soms gaan daar maanden aan voorbij… Maar als ik eenmaal achter mijn keuze sta, dan haalt niemand mij daar meer vanaf. En daar ligt, denk ik, de kracht!

Zowel succes als falen gaan niet zonder slag of stoot

En weetje, dat gaat echt niet zonder slag of stoot. Het is niet altijd even leuk en fijn. Ik word er soms een ongezelliger mens van of slaap er even wat minder goed van. Maar aan de andere kan weet ik ook; als ik dit gevoel toelaat dan kom ik er doorheen en is het daarna altijd beter. Als er geen chaos of ongemak is kan er ook geen doorbraak zijn is mij wel eens geleerd.
Klinkt dit nou heel bemoedigend? Mwah misschien niet, maar vaak is het zo dat je eerst het oncomfortabele moet doen voordat je het comfortabel krijgt. Op geen elke andere manier kan je een groter potentieel uit jezelf halen.

Ken je de quote: “Fall down 7, get up 8”? Dit gebeurt er als je achter je keuze staat. Falen is dan simpelweg niet meer aan de orde, in elk geval bij mij. Er zijn nu ineens heel veel zekerheden (en daar houden wij blauwe en groene mensen van!;)
– Ik ga dingen doen die niet handig zijn achteraf
– Ik ga leren
– Ik ga ook zeker dingen goed doen
– Ik sta toe dat ik het soms even niet zie zitten, maar ik weet ook 1 ding heel er zeker; ik geef niet op en blijf doorgaan!

Wil je weten hoe jij angst om te falen kan omzetten naar lef en in actie gaan? Neem dan vrijblijvend eens contact op of lees eens onze portretten van klanten die al eens een kleine of grote stap gezet hebben.

/door

Tips & Tricks met lef

Afgelopen dinsdag zaten wij samen met onze collega’s van FNV in online overleg, de trajectadviseurs van het Regionaal Mobiliteitsteam Oost. Als Trajectadviseur zien wij heel veel (verschillende) mensen, allemaal met een loopbaanvraag. Maar toch ook altijd met een vraag achter de loopbaanvraag.

De vraag gaat vaak over het vinden van een baan die bij de kandidaat past. Maar toch zitten daar vaak meerdere vragen achter:
➡”Ik wil graag een andere baan, want ik voel me niet gelukkig in deze baan. Maar ik durf de zekerheid van mijn vaste contract niet op te zeggen.”
➡”Een andere baan zou me beter passen, maar ik wil geen hulp vragen want ik wil de ander niet lastig vallen.”
➡”Ik werk al 20 jaar voor mijn leidinggevende maar ik wil graag wat anders gaan doen, maar ik kan niks anders dan het werk wat ik al 20 jaar doe.”

Het zijn overtuigingen die je ooit misschien wel hebben geholpen, maar op dit moment en met deze vraag een belemmering worden. En dan komt ons thema aanbod; Ergens bang voor zijn en het toch doen, dat is lef!
En om tot lef te komen heb je soms iemand nodig die samen met jouw de hobbels neemt en kijkt welke (kleine) stappen je wél kunt maken.

Ik vroeg de FNV trajectadviseurs het volgende:
“Zou je in 1 minuut kunnen vertellen hoe jij de kandidaat met succes lef laat tonen of stappen laat zetten?”
Ik deel graag de uitkomst ervan met je:

Marijke gaat met haar kandidaten de natuur in. En wanneer zij dan een obstakel (lees hek, boomstam oid) tegenkomen bekijken zij dit als het obstakel waardoor je bv niet in actie komt. Je kunt over het hekje heen, eronderdoor, er omheen. Maar het gaat erom wat je ervaart aan de andere kant van het hekje. Was het daadwerkelijk zo spannend of viel het mee? Door het fysiek te doen kan je dit ervaren. De belemmerende overtuigingen aankijken is ook Natasja haar aanpak.

Marja gebruikt de stappen van Ben Tiggelaar. Hij legt je uit hoe jij ‘ridicuul’ kleine stapjes kunt maken. En ook Annemarie zorgt voor kleine haalbare stapjes voor de kandidaat. Die succeservaringen maken dat de volgende stap makkelijker wordt

Het metafoor van René is ook een mooie; hij vertelde dat als je uit een vliegtuig zou springen je voor 99,9% zeker weet dat je weer op de grond landt… Maar er is 0,1% lef voor nodig om het ook daadwerkelijk te doen. Hiervoor gebruikt hij de Creatiespiraal en de emoties die hiermee gemoeid zijn.

Over mooie metaforen gesproken, zo sprak Narjesse over de tegenstelling Duister en Licht. Stel dat het duister jouw belemmerende overtuigingen zijn en het licht actie tonen is. Wat zou er gebeuren als je deze twee loskoppelt van elkaar?

Karin gebruikt ook een treffende quote: Als je het niet probeert dan weet ook niet of het lukt. maar daar hoort natuurlijk ook wat ondersteuning bij door te spiegelen en eens samen te kijken naar; wat zou er op dit moment normaal zijn in de situatie waarin je zit?

Maar er kwamen ook mooie waarden naar voren zoals; iemand op het gemak stellen, betrouwbaar zijn als coach, een veilige basis zijn. En dat maakt voor Lisa dat de kandidaat het vertrouwen krijgt om de stap te gaan zetten.

Bij Menskracht, zoals Mariska vertelt, gaan we opzoek naar sleutels. Wanneer voel jij je senang?
We gaan zoals we dat noemen “ontkeurslijven”. Wanneer je niet goed in je vel zit op je werk komt dat vaak omdat je een “te strakke jas” aan hebt. het past niet (meer) bij jou als persoon of je hebt verder ontwikkeld waardoor de organisatie niet meer past. Wij breken graag de werelden open; werken ís leuk! Maar dan wel op de juiste plek met de juiste motiverende omstandigheden.
Het zou toch zo mooi zijn als je op je werk mag zijn wie je bent?!

Heb jij helder wat er voor jou werkt als je een stap wilt of moet zetten om dingen die spannend zijn voor jou?
Wij gunnen jou dé gouden sleutels!

 

/door