Zoals velen van jullie ondertussen wel weten werken een altijd loopbaancoaches van Menskracht ook voor het project wat Regionaal Mobiliteitsteam heet. Daar coachen wij mensen naar een duurzame baan. En sommige van deze verhalen zijn zó succesvol dat we deze graag met je delen! Wie weet haal jij er inspiratie uit of ken je iemand die dit verhaal wel eens zou kunnen gebruiken om ook net dat steuntje in de rug te ervaren, om stappen in zijn/haar loopbaan te gaan zetten. Helemaal als je iemand bent die van de zekerheid is en niet zo snel risico’s neemt en daarom blijft zitten waar je zit, hoe ontevreden ook. Ontevreden zijn met je werk is namelijk óók een zekerheid…
Als loopbaancoach sprak ik Martijn op 23 februari 2022 voor het eerst. Een man met een duidelijke wens in zijn loopbaan! Maar ook iemand met, net zoals als de rest van de wereld, overtuigingen die hem tegen hielden. “Ik heb geen diploma”, “Ik kan mijn baan niet opgeven, want ik heb een gezin waar ik voor moet zorgen”, “Ik werk al zolang in deze functies, kan ik dit wel?” Vragen die je je vast en zeker kunt voorstellen op het moment dat je van baan wilt veranderen. Als je dan in de DISC een hoge S hebt, dan ga je deze stap echt niet zomaar zetten. Nee, dat doe je weloverwogen, met een goed plan en alle risico’s uitgesloten. Stap voor stap kom je er ook. Het gaat er namelijk niet om hoe snel je de stappen zet als je ze maar zet! Ik vroeg Martijn wat vragen te beantwoorden, omdat ik denk dat hij een inspiratie is voor velen die niet zomaar een stap zetten in een loopbaan en daardoor niet hun ‘gouden sleutels’ inzetten op hun werk…
Wat waren je loopbaanvragen? De vragen die ik had waren: In welke nieuwe rol komen mijn kwaliteiten het beste naar voren en hoe pak ik die verandering aan? Welke mogelijkheden zijn er eigenlijk na zo’n lange carrière in het onderwijs? Van welke bezigheid en werkomgeving krijg ik energie?
Wat maakte dat je coaching inzette? Voor concrete hulp om orde in de chaos te scheppen en om iemand te hebben die met mij meekijkt en meedenkt.
Wat vond je het meest waardevol wat je uit het traject hebt gehaald? Het herontdekken van mezelf op het gebied van kwaliteiten, competenties en het ‘durven’ zetten van stappen.
Wat was je eerste stap? Het is eigenlijk een grote legpuzzel, zo’n loopbaantraject. Ik heb bijvoorbeeld uitgevogeld welke arbeidsomstandigheden voor mij het meest interessant waren. Voor alles in dit traject geldt: stel je open, onderga de flow (van diepe dalen tot fijne successen), alles vanuit vertrouwen in dat traject en een klik met in je coach. Zonder dat laatste wordt het niets, ben ik bang.
Het feit dat je erover nadenkt om iets anders te gaan doen geeft al genoeg stress en zorgen dus kun je maar beter wat hulp erbij inzetten!
Wat heeft je het meest geholpen? De praktische tips en concrete hulp gedurende het traject. Het wordt niet voor je gedaan maar je hebt wel een sparringpartner tot je beschikking die kritisch meekijkt, een breed netwerk heeft en kansen ziet zodat je vooruit gaat, in je eigen tempo.
Wat maakte dat je een opleiding ging doen? Met name dat ik beter beslagen ten ijs wilde komen en om mezelf dus zo aantrekkelijker te maken voor werkgevers.
Hoe heb je de keuze gemaakt? Door de koppeling van waar sta ik nu en waar ik naartoe wil. Maar ook: Wat is er qua inhoud, nog extra, nodig op mijn CV.
Hoe was het om de stap uiteindelijk te zetten om te starten met de opleiding? Dit idee bestond al langer dus ik had er weinig moeite mee, hoewel een opleiding natuurlijk wel een tijdsinvestering is en dat was wel weer wennen, net als het maken van het huiswerk.
Hoe ziet jouw loopbaan er nu uit? Ik werk nu als leidinggevende op een BSO en die functie kan ik goed combineren met het afronden van mijn studie (Manager in de Kinderopvang).
Wat vind je daar het leukste aan? Omdat ik er nog niet heel erg lang werk is veel nieuw en veel ik dat allemaal leuk! Ik ben onderdeel van een team dat meedenkt op het gebied van beleid & personeel. Daarnaast begeleid ik pedagogisch medewerkers en stagiaires, ben ik een aanspreekpunt op de groep, begeleid ik ook de kinderen en onderhoud ik contacten met ouders/scholen onderhouden enz.
Welke tips geef je mensen die ook stappen willen zetten maar zekerheid ook belangrijk vinden? Gun jezelf een loopbaantraject, het is concrete hulp in een fijne setting. Een loopbaantraject kan echt een stap zijn naar dat wat je wilt en zeg je eenmaal ‘ja’ dan zijn er, op welke leeftijd je dan ook bent, nog genoeg nieuwe deuren te openen. En je hoeft niet gelijk alle schepen achter je te verbranden…
Wat is je droom voor de toekomst? Ik wil me graag verder bekwamen in het leidinggeven binnen de BSO zodat ik uiteindelijk ook in de Kinderopvang als leidinggevende aan de slag kan.
“Outdoor Henkie” is onze inside joke binnen Menskracht. Een vreugdevolle werktitel voor begeleiding van teams op andere plekken in Nederland. Dit keer reizen we af naar de omgeving van Emmen.
Henk bleek al vanaf het begin van zijn loopbaan een affiniteit met outdoor te hebben en in allerlei vormen te hebben begeleid. En over talent gesproken… Laat Henk nu een natuurlijke aanleg hebben voor een goed richtings -en tijdsgevoel! Een mooie combinatie met een van de talenten van Mariska die dol is op symbolen te vertalen naar de dagelijkse praktijk.
Daarnaast gaven we het team ook individuele tijd mee met bijvoorbeeld een opdracht als; Maak een foto onderweg die het meest je huidige rol symboliseert. Dit werd later in de hele groep getoond. En tja… zo liet de spin in het web zich mooi gebruiken als een van de beelden van die dag!
En hoe ga het in z’n werk?
Hoe is de samenwerking met Fenna tot stand gekomen?
In eerdere blogs heb ik uitgebreid verslag gedaan over mijn ervaring in de tuin bij Fenna. Maar ik deel er graag nog het volgende over.
Ik maakte een afspraak met Fenna in november een aantal jaar geleden, waar ik mij sneeuw, koud maar droog en een klein waterig zonnetje herinner. In Olst leerde ik Fenna voor het eerst kennen. Na een warm welkom en een goed gesprek in het leuke huisje met open haard gingen we, dik ingepakt, naar buiten. De mooie omgeving, de stilte en de kou deed al zoveel, dat het hele proces misschien al we begon voordat we in de tuin aankwamen.
We zijn aan de slag gegaan met oud zeer opruimen. ”Wat, uit het oude, moet gezien worden om het nieuwe te kunnen doen?” was een van de vragen die we met symbolen uit de tuin onder de loep hebben genomen.
Enthousiast geworden ben ik me verder gaan verdiepen en ben ik gaan experimenteren. Al doende ontdekte ik dat het bewust worden van je zintuigen enorm veel doet wanneer je het lastig vindt om grenzen aan te geven. Grenzen aangeven kan je leren als trucje, maar uiteindelijk val je toch weer terug in je oude grenzeloosheid. Door het activeren van je zintuigen ga je voelen waar je grenzen liggen, wat van jou is en wat van de ander. Uiteindelijk gaat het aangeven van grenzen dan veelal als vanzelf en ga je merken dat jezelf begrenzen juist zorgt voor een beter contact met anderen.
